woensdag 7 juli

Na 5 maanden geleden gehoord te hebben dat er een grote tumor (17 bij 15 cm) in de borstholte zat was daar dan het moment om te proberen deze te verwijderen. Het was lange tijd erg onduidelijk of dit mogelijk was en opeens is het zover en besef je wat een risico's deze operatie met zich mee brengt. Gelukkig was Max al als eerste aan de beurt voor de operatie en omdat hij nu wist wat hij een beetje kon verwachten was hij ook wat rustiger. Patrick mocht dit keer mee naar de operatiekamer en daar ging alles vrij snel en begon voor ons het lange wachten. En ze hebben ons zeer goed in spanning gehouden deze keer maar des te meer de opluchting toen het lang verwachte telefoontje kwam met de melding dat de operatie geslaagd was en hij naar de IC gebracht zou worden waar wij nu ook naar toe mochten komen. De chirurg  heeft naar verwachting de hele tumor kunnen verwijderen (wachten is op de patholoog voor zekerheid). Hij heeft wel een deel van het hartzakje moeten verwijderen en dit ook moeten repareren en de zenuw naar zijn middenrif wat de ademhaling voor een deel stuurt moeten door snijden. Van beiden zou hij geen last moeten hebben op de lange termijn. Doordat hij zolang onder narcose is geweest hebben ze hem slapend naar de IC gebracht om hem daar in alle rust langzaam wakker te laten worden. In de loop van de avond werd hij inderdaad wakker en liet hij zien zelfstandig te kunnen ademhalen en kon hij van de beademing af. Hij had nog wel wat zuurstof nodig ter ondersteuning maar gelukkig kon ook dit in de nacht worden afgebouwd. Max gaf aan erg veel pijn te hebben en vooral bij de drie drains die waren geplaatst. Vanochtend lieten de foto's zien dat er weinig wondvocht was en mochten de drains verwijdert worden. Hier hebben ze hem weer even een beetje voor in slaap gebracht omdat de drains vrij diep zaten en dat doet erg veel pijn bij het verwijderen. Na nog even zijn bloeddruk onder controle te hebben gekregen kwam halverwege de middag dan het goede bericht dat hij goed genoeg was om terug te gaan naar zijn kamer in het Maxima ziekenhuis. Nu moeten we kijken hoe zijn linkerlong en hart zich de komende dagen herstellen en aanpassen naar de nieuwe ruimte. De pijn is nu gelukkig wel onder controle en verder is hij erg moe en slaapt veel. We hopen nu op een rustige nacht en dat hij zich morgen weer wat beter gaat voelen.